نقشه‌های حرارتی معمولاً برای نمایش اندازه‌گیری‌ها، مانند تصاویر حرارتی یا توزیع‌ها در نقشه‌های تراکم جمعیت یا ارزیابی‌ها، مانند نتایج همبستگی‌های (اثری)، مانند تحلیل‌های نقاط داغ استفاده می‌شوند. این نوع نمایش گرافیکی از این واقعیت استفاده می‌کند که بینندگان به طور شهودی افزایش دما از سرد به گرم را با ترتیب رنگ‌های خاصی مانند آبی، سبز، زرد، نارنجی و قرمز مرتبط می‌دانند. این می‌تواند در یک مرحله ارتباطی دیگر، بسته به زمینه، به‌عنوان "افزایش اهمیت" تفسیر شود. با این حال، از آنجا که ارتباطات مختلفی بین رنگ‌ها و دماها بسته به منابع فنی یا گروه‌های فرهنگی ممکن است وجود داشته باشد، رنگ‌ها باید مستقیماً در یک راهنمای رنگ به رتبه‌بندی‌ها اختصاص داده شوند. برای مثال: زرد = اهمیت کم، نارنجی = اهمیت متوسط، قرمز = اهمیت بالا.

نقشه حرارتی به‌عنوان یک نمایش گرافیکی برای تحلیل نقاط داغ

تحلیل نقاط داغ روشی مناسب برای یک شرکت است تا جنبه‌های زیست‌محیطی مرتبط و اثرات آن‌ها (یعنی نقاط داغ) را شناسایی و ارزیابی کند. راه‌حل‌های مناسب و اقدامات مربوطه را می‌توان از نتایج این تحلیل استخراج کرد.

برای نمایش نتایج تحلیل نقاط داغ و ارزیابی آن‌ها، نقشه حرارتی به‌صورت یک ماتریس دوبعدی ایجاد می‌شود که در آن اطلاعات موجود در ستون‌ها با اطلاعات موجود در ردیف‌ها مقایسه می‌شوند. محل تلاقی هر ستون و ردیف مربوطه شامل بیانی است که نتیجه یا یک جنبه مهم از مقایسه را نشان می‌دهد. ارزیابی نتیجه یا جنبه بر اساس داده‌ها و اطلاعات جمع‌آوری‌شده انجام می‌شود و میزان اهمیت تعیین‌شده در این فرآیند با یک رنگ‌بندی مناسب در این بخش نمایش داده می‌شود.

نویسنده
Ute Droege

DQS expert for quality management systems, long-time auditor and experienced trainer for ISO 9001.

Loading...