Η τεχνολογία των απομακρυσμένων ελέγχων εξελίσσεται ραγδαία. Από απλές κάμερες web μέχρι φορητές συσκευές όπως το Google Glass, drones και ακόμη και τεχνητή νοημοσύνη - τα πάντα είναι εφικτά. Αλλά προσέξτε: στην πράξη, ακόμη και οι πιο πρόσφατες τεχνολογίες φτάνουν γρήγορα στα όριά τους.

Αυτό είναι το τέταρτο μέρος μιας σειράς άρθρων που αποτελείται από επτά μέρη και αφορά τους εξ αποστάσεως ελέγχους:

Όπως συζητήθηκε σε προηγούμενες αναρτήσεις, υπάρχουν λίγα διεθνώς αναγνωρισμένα έγγραφα που τυποποιούν τη χρήση των ΤΠΕ για ελέγχους. Εξαίρεση αποτελεί το MD 4:2018 από το Διεθνές Φόρουμ Διαπίστευσης. Το έγγραφο αναφέρει διάφορα εργαλεία, όπως webcams, smartphones, wearables, drones και φορητούς υπολογιστές. Αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για,

  • Να διεξάγουν τηλεδιασκέψεις και τηλεδιασκέψεις, ενδεχομένως με κοινή χρήση δεδομένων
  • Να εξετάζουν έγγραφα και αρχεία, είτε σε πραγματικό χρόνο είτε με κάποια καθυστέρηση (όταν τα έγγραφα κοινοποιούνται και στη συνέχεια εξετάζονται)
  • Καταγραφή πληροφοριών με βιντεοσκόπηση, φωτογράφηση ή ηχογράφηση
  • Να αποκτήσουν οπτική πρόσβαση σε συγκεκριμένες τοποθεσίες (π.χ. με μη επανδρωμένα αεροσκάφη ή φορητές κάμερες).

Κάθε μία από αυτές τις τεχνολογίες έχει τα δικά της οφέλη, περιορισμούς και κινδύνους. Μια λεπτομερής συζήτηση για καθεμία από αυτές ξεφεύγει από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος άρθρου. Παράγοντες που παίζουν πάντα ρόλο είναι η προστασία των δεδομένων και η ιδιωτικότητα. Παραθέτουμε παρακάτω τις πιο σημαντικές αρχές:

  • Ο πελάτης και ο ελεγκτής καθορίζουν τις απαιτήσεις ασφαλείας και διασφαλίζουν την ασφάλεια και την εμπιστευτικότητα των διαβιβαζόμενων πληροφοριών.
  • Οι ΤΠΕ μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο εφόσον συμφωνούν ο ελεγχόμενος και ο ελεγκτής. Αυτό απαιτεί μια παγιωμένη σχέση και πρωτόκολλα για την απομακρυσμένη πρόσβαση.
  • Τόσο ο πελάτης όσο και ο ελεγκτής πρέπει να διασφαλίζουν ότι διαθέτουν την απαραίτητη ψηφιακή υποδομή: "Εξασφάλιση" σημαίνει δοκιμή της υποδομής και αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, εάν είναι απαραίτητο!
  • Για τη φιλοξενία, δεν είναι ο ελεγκτής αλλά ο πελάτης που αποφασίζει μεταξύ ενός εξωτερικού παρόχου ή του δικού του διακομιστή. Οι ελεγκτές πρέπει να εξοικειωθούν με το υλικό και το λογισμικό του πελάτη.

Αν και οι τεχνολογικές δυνατότητες είναι αδιαμφισβήτητες, συμβουλεύουμε να παραμείνετε ρεαλιστές. Οι έρευνες τοποθεσίας, για παράδειγμα, παραμένουν μια πρόκληση. Το Google Glass και άλλες φορητές συσκευές μπορούν να λειτουργήσουν σωστά μόνο σε βελτιστοποιημένα δίκτυα με σταθερές και γρήγορες συνδέσεις - τόσο στην πλευρά της αποστολής όσο και της λήψης. Οι δοκιμές μας στον πραγματικό κόσμο έδειξαν ότι αυτό μπορεί να είναι μια απογοητευτική εμπειρία ακόμη και σε αστικά περιβάλλοντα. Σε απομακρυσμένες περιοχές, το πρόβλημα θα είναι ακόμη πιο έντονο.

Μια τελευταία πτυχή είναι ότι η τεχνολογία δεν μπορεί ποτέ να είναι πιο ικανή από τους χρήστες της. Αυτό σημαίνει όχι μόνο ότι οι ελεγκτές πρέπει να έχουν την ικανότητα να χειρίζονται την τεχνολογία, αλλά και ότι πρέπει να έχουν την ικανότητα να ερμηνεύουν τα δεδομένα. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αυτή η πτυχή δεν αποτελεί μέρος των περισσότερων προγραμμάτων κατάρτισης ελεγκτών. Ως εκ τούτου, κάποια μορφή κατάρτισης ή/και διδασκαλίας είναι απαραίτητη.

Αυτό μας φέρνει στο επόμενο άρθρο αυτής της σειράς: Για να διασφαλιστεί ότι όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς αισθάνονται άνετα με την τεχνολογία, η καλή προετοιμασία του ελέγχου είναι απαραίτητη.

Συγγραφέας
Dr. Thijs Willaert

Ο Dr. Thijs Willaert είναι Επικεφαλής Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας για τους τομείς Βιωσιμότητας και Ασφάλειας Τροφίμων. Είναι επίσης ελεγκτής για τον εξωτερικό έλεγχο των εκθέσεων βιωσιμότητας. Στους τομείς ενδιαφέροντός του περιλαμβάνονται η διαχείριση της βιωσιμότητας, οι βιώσιμες προμήθειες και η ψηφιοποίηση του ελεγκτικού τοπίου.

Loading...